Jest tyle do zobaczenia i warto być na wszystkim, co wiąże się z 4. Festiwalem Saturator Teatralny, jeśli jednak nie jest to możliwe, warto wybrać świadomie. Poniżej krótkie opisy przedstawień festiwalowych.

9 września, piątek

Teatr Mała Rękawiczka „Kapturek”

„Kapturek” to spektakl zainspirowanych historią Czerwonego Kapturka. Losy dziewczynki, która nie ma nawet swojego imienia i ciągle spełnia oczekiwania innych, stały się inspiracją do zbudowania zupełnie innej opowieści. Zbuntowany Kapturek ucieka z domu, by znaleźć odpowiedź na najważniejsze pytanie, które brzmi : Kim jestem?

Scenariusz i reżyseria: Izabela Rękawek

Czas trwania spektaklu : 30 min

Teatr Rękawiczka „Lustro”

„Lustro” – to spektakl, który wyłaniał się podczas prób, bez gotowego scenariusza, bez narzucenia tematu. Inspirowany ruchem, muzyką, emocjami. Powstała opowieść o zagubionych w bezdusznym świecie ludziach pogrążonych w smutku, którzy stracili nadzieję i radość życia. Za sprawą tajemniczych sił, przechodząc przez magiczne lustro trafiają do miejsca, w którym spotykają się ze swoimi marzeniami i koszmarami, budzą się trudne emocje i wspomnienia. Czy odnajdą sens życia? Czy wykorzystają lekcję, która została im dana?

Scenariusz i reżyseria: Teatr Rękawiczka pod czujnym okiem Izabeli Rękawek

Czas trwania spektaklu: 40 min

Teatr O!Mamy „Głupstwo”

„Głupstwo” to żartobliwy spektakl oparty na krótkich tekstach zawartych w książce „Dobranoc dla dorosłych” autorstwa Feliksa Dereckiego, Andrzeja Nowickiego i Joanny Wilińskiej”. Składa się z 7 krótkich bajek, które nie tylko mają na celu zabawić widza, ale też skłonić do refleksji nad ludzkimi marzeniami, dążeniami i słabościami.

Reżyseria: Izabela Rękawek

Czas trwania: 1h

 

10 września, sobota

Septarie

„Septarie rodzaj konkrecji marglistej lub ilasto-żelazistej. Septarie odznaczają się występowaniem promienistych lub poligonalnych szczelin. Szczeliny powstają prawdopodobnie wskutek pękania lub kurczenia się materiału konkrecji.” Do końca nie wiadomo, w jaki sposób kształtują się te niezwykłe formy kamienne z pięknymi wzorami w środku, które odkładają się latami tworząc niezwykle, magiczne warstwy czasu, historii, pamięci.

W kobiecym performance ruchowym realizowanym w formule site-specific uczestniczki będą poszukiwały i odkrywały swoje warstwy, w których ukryte są marzenia, wspomnienia, nieopowiedziane historie. Aby na koniec pokazać spektrum powiązań, kolorów, tajemnicy i mocy kobiet.

Opieka artystyczna: Paulina Święcańska

„Melanż”

Wieczór choreograficzny prezentujący twórczość własną Joanny Drabik jako kolaż wybranych etiud tanecznych. Celem jest ukazanie tańca/ruchu z różnej perspektywy, w odniesieniu do formy, przekazu, konceptu, jak i muzyki.

Program:

1.”Entree”, muzyka Romans F-Dur, L.V.Beethoven, występuje: Hanna Kauryha

2.”Kant”, muzyka J. Kander, R. Burns z filmu Cabaret, występują: Paulina Magier, Natalia Kamińska, Barbara Derleta, Magdalena Studzińska, Nikodem Bialik, Mikołaj Czyżowski, Adam Myśliński

3.”Tide Harmonic”, muyka Joby Talbot z albumu Dew Point, występują: Paulina Magier i Barbara Derleta

4. „Passus”, muzyka A. Vivaldi utwór Crucifixus, występuje: Hanna Kauryha

5. „Środowisko naturalne”, muzyka Jarema Drogowski, występuje: Joanna Drabik

6. „Pogłoszumy korzepiewne”, muzyka Mariusz Noskowiak, występują; Paulina Magier, Barbara Derleta, Natalia Kamińska, Marco Esposito, Kasper Górczak, Alan Polański

7. Mów don’t move, muzyka N.Jaar, Ugress, N.Simone, występują: Joanna Drabik, Anna Hop

Koncepcja i choreografia: Joanna Drabik

Teatr Pantomimy Mimo „Piękne Nic”
Pokój, w nim bohater opowieści tkwiący w pętli czasu. Nic w tej przestrzeni nie jest tym, czym się początkowo wydaje. Okna, drzwi, ściany i przedmioty mają własny pomysł na obserwowane przez widza postaci. Czym jednak jest to miejsce? Co jest wspomnieniem, co rzeczywistością, a co tym, co dopiero ma nadejść? Dokąd, jako widzowie, zmierzamy w tej nieoczywistej, ruchowej komedii poza słowami? I czy problemy głównego bohatera, nie wydają się dziwnie znajome? Spektakl osadzony w poetyce snu, wypełniony humorem, poezją ciała i odrobiną absurdu.
Scenariusz, reżyseria: Bartłomiej Ostapczuk

 Teatr Akt „Poza czasem”

To metafora podróży w czasie i przestrzeni, która prowadzi w głąb własnej wyobraźni. Podejmujemy ją nieświadomie każdego dnia, poszukując wartości i dociekając sensu istnienia. Podróżując, doświadczamy, poznajemy, pokonujemy słabości, a potem nigdy nie pozostajemy już tacy sami. Zderzają się tu nowe doświadczenia z refleksją nad przemijaniem. Wędrówka poza czasem to chwila, w której możemy się zatrzymać i dostrzec drugiego człowieka obok nas. Fantazyjna opowieść utrzymana jest w malowniczej stylistyce steampunk, łączącej styl retro z fantastyką naukową. Teatr ruchu, pantomima, taniec i elementy nowego cyrku w połączeniu z muzyką graną na żywo składają się na ekspresyjne widowisko.

Reżyseria – Agnieszka Musiałowicz
Scenografia – Tomasz Musiałowicz, Hektor Werios

11 września, niedziela

INICJATYWA WN „Koń, który jeździł konno” inspirowane tekstami Doroty Masłowskiej

„Stary, wielokondygnacyjny budynek ludzki w Warszawie.” W jednym mieszkaniu zwyczajna rodzina, w drugim znany aktor, a w trzecim tajemniczy mężczyzna. Jak im się żyje? Jeden z mieszkańców mówi: „między nami dobrze jest”. Dlatego nie za przyjemna będzie to opowieść.

Reżyseria: Matyka Rafał

BLUSH

„Nagość zaczyna się od twarzy, a bezwstyd od słów” – Simone de Beauvoir

Spektakl BLUSH porusza kwestię autentyczności w kontekście potrzeby przynależności do grupy oraz wstydu. BLUSH to spotkanie czterech postaci w przestrzeni teatralnej, zamkniętej scenografią na kształt prowizorycznego amfiteatru. Postaci podczas spektaklu dzielą się z widzem swoimi historiami, ukazując różne oblicza wstydu. Wszystkie historie wybrzmiewają na tle choreografii i bogatego ruchu bazującego na indywidualnych zdolnościach każdego aktora. Rozmowy o wstydzie mają sens. Są potrzebne. Uwalniają. Uzdrawiają. Pokazują przekonania. Budują zaufanie. To nie wstyd się wstydzić.

Reżyseria i Choreografia: Michał Adam Góral
Czas trwania spektaklu około 50 min.

Walny Teatr „Koniec i bomba”

Założony przez Adam Walnego, absolwenta Wydziału Reżyserii Teatru lalek Akademii Teatralnej w Warszawie Walny-Teatr działa od 1995 roku. W tym czasie zagrał na ponad 300 festiwalach w kraju i na świecie. Zrealizował 18 autorskich spektakli w pionierskich technikach teatru przedmiotu: marionety podwodne, pałuby, kino manualne, figury-instrumenty, nadmarionety klawiszowe, obiekty wielofunkcyjne. Teatr działa zarówno w warunkach studyjnych jak plenerowych. W instytucjach oraz niezależnie. Prowadzi działalność zarówno laboratoryjną jak edukacyjną. W 2012 roku spektaklem Opus Hamlet otwierał scenę lalkową Zamku Elsynor. Spektakle z udziałem rozwiązań lalkowych teatru Walnego grają zarówno teatry dramatyczne, muzyczne, teatry tańca i pantomimy oraz tradycyjne teatry lalkowe.

Walny-Teatr zaprezentuje na festiwalu swoją najnowszą produkcję – spektakl „Koniec i bomba”.

Teatr Klinika Lalek „CYRK TARABUMBA”

Ekologiczne, lalkowe widowisko cyrkowe, w którym w rolach zwierząt występują lalki i duże „nadmarionety” (marionetki zwierząt w ich naturalnych wielkościach), a w rolach artystów cyrkowych aktorzy w planie żywym. Głównymi lalkowymi bohaterami cyrkowego widowiska jest przystojna Żyrafa zakochana w treserze, śpiewaczka i tancerka, potężny Lew, który ryczeć potrafi i chce pożreć tresera oraz Słoń, wirtuoz gry na trombonie, który umie stać na trąbie i potrafi latać. Żyrafa zaśpiewa o miłości do natury, Lew nauczy odwagi, a Słoń pokaże, że wszystko w życiu jest możliwe… W rolach ludzkich widzowie zobaczą treserów, siłaczy, żonglerów, clownów…. „Cyrk Tarabumba” to nowa forma widowiska cyrkowego. Nawiązuje do pięknej tradycji cyrkowej, wprowadzając jednak nową jakość: obok ciekawych technik sztuki lalkarskiej, zwraca uwagę na poszanowanie dla istot żywych, piękno teatru lalek zamiast cierpienia zwierząt.

Spektakl jest jedną z pierwszych tego typu inicjatyw na świecie! Tylko tutaj nadmarionety animowane przez aktorów-lalkarzy wystąpią na jednej scenie z artystami cyrku, by stworzyć piękne, kolorowe przedstawienie.

Spektakl adresowany jest do widzów w każdym wieku. Zachwycą się nim dzieci, rodzice i dziadkowie.

Koncepcja, scenariusz, reżyseria: Wiktor Wiktorczyk